met Walter Hubers en Hennie Mahn (Triple F Security), Eddy Grant (University of Derby), Jeroen Slikkerveer (Gemeente Rotterdam)

Regen en vuurwerk

Regen en vuurwerk lijken niet samen te gaan. En toch is dat voorspeld voor vannacht tijdens de jaarwisseling. Ik pak mijn regenpak, een dikke muts, dikke jas en hoop dat ik het droog houd. Onderweg in de auto denk ik na over de plek waar ik naar toe ga. Rotterdam, het nationale vuurwerk op de Erasmusbrug. Walter Hubers van Triple F Security is de Event Safety Manager en ik heb hem gevraagd of ik bij hem op ‘excursie’ mocht. En dat kon! De praktijk blijft toch altijd het leukst en het meest leerzaam voor mij.

Centrale post evenementen organisatie

Het regent pijpenstelen als ik aankom. Ik ontmoet Walter op de belangrijkste plek van het terrein van dat moment, namelijk bij het eten. Goed eten en voldoende rust zijn belangrijke voorwaarden om lang door te kunnen werken en in de nacht scherp te blijven. Na elkaar even gesproken te hebben, lopen we richting CP; de centrale of coördinatie post van de organisatie. Het is een kleine portocabin met ingerichte kantoorplekken en veel kaarten en informatie aan de wand. Walter is druk met het portofoonverkeer maar neemt af en toe even de tijd  om mij te spreken. Walter Hubers: ‘Het vertalen van de voorbereidingen naar de praktijk is het meest lastig. We hebben heel goed doorgesproken hoe we willen dat iets er uit ziet. Je moet dan toch nog zo scherp zijn en ter plaatse aanwezig zijn, om te zorgen dat het ook wordt uitgevoerd zoals het is bedacht.” Ondertussen draait hij zich weer om, reageert op de portofoon en vraagt aan de productieleider die ook op CP zit hoe de situatie er voor staat. Geregeld! Zo lijkt het voor nu. En toch weet Walter dat als je in de CP zit het soms lastig is om er achter te komen of het ook wel echt geregeld is. Daarom heeft hij drie personen gevraagd die hij vertrouwt om een ‘area’ op zich te nemen en zijn oog en oor te zijn op die locatie.

Englishman in Rotterdam

Eddy Grant is één van deze Safety Managers. Met zijn Engels is niks mis. Als echte Engelsman is zijn Nederlands er slechter aan toe. Eddy is manager van de opleiding Event Safety Management op de University of Derby. Naast dat hij daar verantwoordelijk is en lesgeeft, houdt hij er zelf ook van om bezig te blijven in de praktijk en laat hij zich inhuren als Safety Manager. Vanavond was hij verantwoordelijk voor de locatie van het kindervuurwerk die voor het eerst gehouden werd op de locatie Wilhelminakade. Dat wat de stromen van regen te veel hadden, hadden de bezoekersstromen te weinig. Toch had de helft van de kinderen zich zo op het kindervuurwerk verheugd dat zij hun ouders meesleepten naar een natte, verregende kade. Eddy heeft voor dit evenement een monitoringsplan opgesteld voor het bijhouden van de bezoekersaantallen (de niet-commerciële aantallen?). Aan het eind van de nacht verwerkt hij de aantallen in een Excelsheet “So, now you have seen how we do this!’ zegt hij voldaan tegen mij. Ik knik naar hem en ondertussen zie ik uit om over een paar weken in de schoolbanken te zitten bij hem op de University of Derby.

Vergunningverlener gemeente Rotterdam

“Hé jouw ken ik!” hoor ik ineens achter mij. Ik sta backstage buiten te kijken naar het persinterview van burgemeester Aboutaleb. “Jij stond ook als dagvoorzitter op het congres van Veiligheid bij Evenementen en volgens mij hebben we samen ook nog een cursus gevolgd!’” Jeroen Slikkerveer loopt naar mij toe en geeft mij een hand. Hij is als werkzaam bij de directie veiligheid van Rotterdam als adviseur evenementen en demonstraties. Hij is bezig geweest met de voorbereidingen van het Nationale Vuurwerk en zorgt ook altijd dat hij ter plaatse is. ‘Ja, samen met de handhaver heb ik nog even een rondje gelopen in het gebied. Het is zo belangrijk om zelf ook over de praktijk een beeld te vormen, zodat ik deze weer mee kan nemen in de voorbereidingen van volgend jaar!’ ‘En weet je?’ zegt hij al wijzend naar de burgemeester, ‘Als het om veiligheid gaat, wil hij echt weten wat er aan de hand is en moeten we hem dat goed kunnen uitleggen. De lijnen zijn bij ons heel kort.’ Ik merk, dat ik het leuk vind om zijn enthousiasme te horen over het vak evenementenveiligheid en we praten nog even over de dilemma’s die we tegen komen en hoe we daar mee omgaan.

Dan is het vuurwerk al weer afgelopen. De lege champagne flessen liggen verspreidt over Boompjeskade. De drukte trekt de stad in, de afbouw is begonnen. De politie geeft nog even aan, dat er hier niet veel meer te doen valt en ergens anders in de stad nu hun diensten worden verwacht. Ze geven aan dat het een fijne samenwerking was en als er nog wat is, dan zijn ze bereikbaar. Altijd toch? 24/7!

Teamspirit

Niet veel later stap ik verkleumd in de auto, trek mijn natte sokken uit, droog mijn voeten onder de blazer van mijn auto. Met de verwarming op standje ‘levensgevaarlijk’ rij ik naar huis en denk nog even na over het gesprek dat ik had met Hennie Mahn, de coördinator van de beveiligers.  “Vriendelijkheid en gastvrijheid is de kern van onze functie. Natuurlijk moeten we ook kunnen optreden, maar deze manier van tegemoet treden wordt in het algemeen erg gewaardeerd en onderscheiden wij ons in.” Ik vertelde hem dat ik vond dat zijn personeel leuk op hem reageerde en ik teamspirit proef. “Ja, ik vind het echt heel belangrijk dat de beveiligers zelf initiatief nemen in het werk en in hun persoonlijke ontwikkeling. Voor veel jonge gasten is dit wel een startfunctie en toch beslis ik om in hun opleiding te investeren ook al loop ik daarmee het risico dat ik ze weer sneller kwijt ben. Hierdoor heb ik wel blijer personeel en gemotiveerde mensen.” Mooi gezegd en ik geloof ook dat het zo is.

Nog altijd nat en koud kom ik 5 kwartier later thuis in een dorpje midden op de doodstille Veluwe. Een goed begin van 2018. Nieuwe kansen, nieuwe ontwikkelingen! Ik heb er zin in.