Vorige week was ik in gesprek met een burgemeester over de manier waarop hij zijn afwegingen maakt in een veiligheidsvraagstuk. Toen we bespraken wat de risico’s zijn in bepaalde vraagstukken en de kans dat zich dat voordoet, merkte hij op: ‘We moeten ophouden te geloven, dat de wereld maakbaar is.’ Deze opmerking beweegt iets in mij. Want wat gebeurt er als ik dat advies ga overnemen, niet meer geloof dat de wereld maakbaar is en met mij velen dat gaan doen?

Het is een opmerking die ik steeds vaker hoor om mij heen en niet alleen van burgemeesters. Waarschijnlijk is deze opmerking een reactie op het fenomeen, dat we alle risico’s  proberen te minimaliseren met regels en veiligheidsmaatregelen. We vergeten daarbij dat  incidenten en ongelukken een onderdeel is van het leven van iedere dag. Het is ook een relevante en nuchtere afweging om het geïdentificeerde risico bewust te accepteren en niet alles te willen regelen. En dus blijft zo’n opmerking bij mij knagen. Want als ik niet meer geloof dat de wereld maakbaar is dan…

…wordt er niets meer uitgevonden.

Want waarom zou je iets uitvinden als het niet te maken is?

…worden grenzen niet meer verlegd.
Want waarom zou je je grenzen verleggen als het niet te realiseren is?

…stopt de hulp en zorg.
Want waarom zou je helpen als het niet te helpen is?

Vanochtend las ik op Facebook de zegenbede van Franciscus van Assisi en het kwartje viel waarom ik mij met deze opmerking vanbinnen niet kan verenigen. Waarom moeten we stoppen om te geloven dat de wereld maakbaar is? Het is juist heel belangrijk te bepalen waarin je gelooft. Jouw werk, jouw functie en jouw leven gaat verder dan jou alleen. Je kan meer als je erin gelooft en als je het voor je ziet. Geloven verdrijft onverschilligheid en zet je in actie. Laten we de opmerking vervangen door deze opmerking ‘We geloven, dat we invloed hebben en verschil kunnen maken. Iedere dag weer.’

Waar ik in geloof
Ik geloof, dat in een wereld van harde politiek, reorganisaties, maatschappelijke onrust, langzame besluitvorming, angst en bestuurlijk overleven het mogelijk is om de maatschappelijke betekenis van overheden te vergroten. Ik geloof, dat door het versterken van de rol, persoonlijke effectiviteit, kennis- en informatiepositie in het veiligheidsvraagstuk, er steeds meer krachtige pijlers ontstaan in het veiligheidsnetwerk. Door het versterken van de informatiepositie van deze krachtige pijlers, worden risico’s bewust afgewogen en beperkt door veiligheidsmaatregelen of  geaccepteerd als algemeen risico. Doordat het veiligheidsnetwerk weet wie waarvoor verantwoordelijk is, worden het krachtige, sterke netwerken met efficiënte samenwerkingen, die complexe vraagstukken simpel, praktisch en doeltreffend weten op te lossen en aan te pakken. Netwerken die gemeenschappelijk resultaat versneld weten op te leveren en hun maatschappelijke betekenis vergroten met elke stap die zij doen.

Waar geloof jij in?